Çarşamba, Haziran 23, 2010

Hamilesiniz ve...

Uzun zamandır yazmak istediğim bir konu var ama bu kez biraz ciddi bir konu. Epeydir de erteliyorum. Hazır biraz tatsız günümdeyken yazıyım da çıksın aklımdan. Çok kapsamlı olan bu konuya ucundan değinip kaçmak niyetim.

Hamilesiniz ve çocuğunuzun engelli olduğunu öğrendiniz. Ne yapardınız?
a) Aldırırsınız
b) "Duygusal olarak yaklaşarak o benim çocuğum nolursa olsun" dersiniz

Bu soruya önceden çok farklı cevap verirdim. Özellikle küçükken TV'lerde falan bu konular konuşulurken bozulurdum, üzülürdüm, istenmeyen olmak çok acıtırdı o zaman beni. Sonra, biraz büyüyünce bu fikrim değişti.

Tabii benimki önlenebilir bir durum değil, doğum sırasında olan birşey ama önlenebilir, önceden bilinen bir durum olsaydı, kesinlikle aldırılmak isterdim. Ailenin ve çocuğun fiziksel olarak katlanmak zorunda olduğu güçlükleri-ki sayfalar yetmez belki-bir kenara bırakırsak manevi yorgunluklar belki daha çok yıkıma uğratabiliyor insanı.

Aile, hayatı boyunca "biz ölünce ne olacak?" sorusunun yanıtıyla can çekişirken çocuk da büyüdükçe herşeyin o kadar da toz pembe olmadığını farkedecek. Dışında bırakıldığı hayatın içine dahil olmaya çalışırken insanların önüne engeller koyduğu gerçeğiyle karşılacak. Aslında engellerin kendisiyle değil karşısındaki kişilerin beyniyle, kalbiyle ilgili olduğu için kolay kolay kaldırılamayacak olduklarını anlayacak...

Bunlarla uğraşan kalbi, beyni yorgun düşecek; elinden kayıp giden hayatına üzülürken isyanla karışık "onlar ölünce ben ne olacağım?" sorusu en mutlu anlarında bile kendisini hatırlatıp gülüşüne gölge düşürecek...

En başarılısı, en çok sevileni, en mutlusu, en zengini, en soyutlanmamış olanı bile bunları içinin bir yerinde hissedecek...

Engellenebilir birşeyse tüm bunlara değer mi?

Bu zor karar verilirken en azından bir kez daha düşünülmeli, her yönüyle...