Çarşamba, Haziran 15, 2011

"Var" mı yoksa "Vardı" mı?

Eskiden, eskiden derken okul dönemlerinde, etrafım çok kalabalıktı... Beraber gülmek, eğlenmek, vakit geçirmek, konuşmak, dertleşmek, ağlaşmak vs isteyenlerim çoktu. -di'li zaman kullandığıma da bakmayın, hiçbir arkadaşımla bağımı koparmamışımdır, ilkokul arkadaşlarımla bile... Yani sanırım 1-2 senedir (ya da daha fazladır ama ben bu durumu yeni farkediyorum) bir sessizlik hakim çoğuyla aramızda... Gerçi benim de hiçbir teşebbüsüm olmuyor bu konuda...

Geçenlerde bunları düşünürken şunu hissettiğimi farkettim: İçimde hepsini görüyorum, onları temsil eden birer kartondan resimler sanki... Dokunsam arkaya düşüp yok olacaklarmış gibi... Aslında uzandığımda orada olmadıkları ihtimaliyle karşı karşıya kalmamak için hiç kıpırdamadan uzaktan izliyorum onları... Özlüyorum... Rüyalarımda kavuşabiliyoruz sadece... Bununla yetiniyorum ya da yetinmiş gibi yapıyorum...

Dün de annem bir çocuktan bahsediyordu, "Sen nereden anlayacaksın ki onu. Yazık, hiç arkadaşı yok, çok yalnızz" dedi... "Sanki ben çok kalabalığım da" diye çıkışıverince de "Şimdi sen işlerine daldın da ondan yoksa istediğin zaman hepsiyle yine konuşabilir, görüşebilirsin" dedi...

"Gerçekten öyle mi?" diye düşündüm... Gerçekten o kadar çok arkadaşım var mı hala?

Beni yine çok, çok çok seviyorlar mı?

Cevapları bilemiyorum...

Bilmekten çok korkuyorum...

Hiç yorum yok: